دنباله‌دار مکنات

مجموعه‌ای از بهترین تصاویر منجمان آماتور و عکاسان نجومی از درخشش دنباله‌دار مکنات، پرنورترین دنباله‌دار چهار دهه اخیر، در جهان. تصاویری از آسمان‌های شمالی تا سرزمین‌های جنوبی. دم دنباله‌دار مکنات اکنون چنان گسترده شده که بخش های شمالی آن سر از آسمان نیمکره شمالی در آورده است و در افق غربی شامگاهی ایران نیز می‌توان آن را یافت.

مکنات در آسمان فنلاند

پیش از غروب خورشید در آسمان شمال ایتالیا

منظره باورنکردنی مکنات در آسمان سواحل جنوبی آفریقای جنوبی با دمی رشته رشته و بسیار گسترده در نور شفق

در آسمان نیمکره جنوبی، نیوزلند (زلاند نو)

*****

منبع: وبلاگ نجوم و اخترشناسی

برخلاف تصورات پیشین : ماده فرمان روای همیشگی جهان

انشتین نشان داد که ماده و انرژی نسخه های متفاوتی از یکدیگر هستند . او با ارائه ی فرمول E=mc²  نشان داد که چه میزان انژی از تبدیل جرم هر ماده می توان بدست آورد .

در حال حاضر ما قادریم قسمت اعظم جهان خود را مشاهده کنیم اما با انبساط جهان ، اجسام دوردست هر لحظه سریع تر از ما دور دور می شوند و روزی می رسد که این اجسام با سرعتی که فراتر از سرعت نور به نظر خواهد رسید از ما دور خواهند شد و در آن هنگام ما تنها می توانیم اجرام موجود در خوشه ی کهکشانی محلی خود را تماشا کنیم . هنگامی که سرعت جسمی از سرعت نور فراتر رود آن جسم با توجه به فرمول انشتین به تشعشعات انرژی تبدیل خواهد شد .

با توجه به این نظریه اکنون فیزیکدان ها و کیهان شناسان بر این باورند که تریلیون ها سال دیگر تمام ماده ی موجود در جهان به تشعشعات انرژی تبدیل خواهد شد.

اما فشار ماده ی تاریک یا همان نیرویی که باعث شتاب گرفتن جریان انبساط عالم می شود شاید بتواند پیشگویی بالا را به نفع ماده تغییر دهد .دو فیزیکدان به نام های Lawrence Krauss  و Robert Scherrer به تازگی با ارائه ی مقاله ای در نشریه ی Physical Review  اعلام کردند تا زمانی که ماده ی تاریک باعث انبساط جهان می شود ، نسبت میان ماده و تشعشعات انرژی تقریبا همین گونه باقی خواهد ماند .

Krauss و   Scherrer محاسبه کرده اند که تشعشات انرژی که ازمحو شدن ماده بوجود آمده اند با همان سرعت بوجود آمده ، رقیق خواهند شد و نسبت میان ماده و انرژی همانگونه که هست باقی می ماند :

هنگامی که مقداری ماده در این فرایند به تشعشع انرژی تبدیل می شود ، انرژی تاریک فاصله ی میان فوتون های آن را افزایش می دهد و باعث کاهش انرژی و غلظت آن در جهان می شود . این فرایند باعث خواهد شد تا میزان ماده برای همیشه بر میزان انزژی در جهان چیره باشد .

*****

منبع: آسمان پارس

همزاد آسمانی زمین کشف شد

اخترشناسان موفق شده‌اند شبیه‌ترین سیاره زمین‌مانند را خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این سیاره که هم‌زاد زمین نام گرفته است، تنها 50درصد از زمین بزرگ‌تر است و آب مایع در سطحش جریان دارد. گروهی از اخترشناسان سوییسی، فرانسوی و پرتقالی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا توانستند این ابرزمین را که نزدیک به پنج برابر زمین سنگینی دارد، در حال دوران به دور یک کوتوله‌سرخ بیابند. این کوتوله سرخ مدتها پیش کشف شده بود و پیش‌ازاین سیاره‌ای نپتون‌مانند در اطراف آن پیدا شده بود.علاوه براین سیاره و ابر زمین کشف شده، نشانه‌هایی نسبتا قوی از حضور سیاره‌ای سوم با جرم هشت برابر جرم زمین نیز در رصدهای جدید دیده شده است.

   

این ابرزمین، کوچک‌ترین سیاره‌ای است که تاکنون در خارج از مرزهای منظومه شمسی یافت شده است و هر 13سال یک‌بار به‌دور کوتوله‌سرخ دوران می‌کند. فاصله این سیاره با ستاره مرکزی خود 14بار از شعاع مداری زمین کمتر است، اما کوتوله سرخ که گلیس581 نام دارد، به‌مراتب از خورشید کوچک‌تر و کم‌نورتر است و به‌همین دلیل، این ابرزمین در کمربند حیات این ستاره قرار گرفته است، جایی‌که آب می‌تواند به حالت مایع در این سیاره وجود داشته باشد.

استفان اودری، اخترشناس رصدخانه ژنو در سوییس و از کاشفان این سیاره می‌گوید: تخمین زده‌ایم دمای سطح این سیاره بین صفر تا 40 درجه سانتی‌گراد است و بنابراین آب مایع می‌تواند وجود داشته باشد. از سوی دیگر، شعاع این سیاره تنها 1.5 برابر شعاع زمین است و پیش‌بینی می‌شود همانند زمین، سنگی و مملو از اقیانوس باشد.

خاویر دل‌فوسه، اخترشناس رصدخانه گرینوبل در فرانسه و از کاشفان همزاد زمین معتقد است دما و فاصله نسبتا نزدیک این سیاره به زمین، آن‌را به بهترین هدف احتمالی برای ماموریت‌های فضایی جستجوگر حیات فرازمینی تبدیل کرده است. در نقشه گنج جهان، می‌توان محل این ستاره را با X نشانه‌گذاری کرد.

ستاره مادر، گلیس581، در میان یکصد ستاره نزدیک به خورشید است و با فاصله 20.5 سال‌نوری از زمین در صورت‌فلکی میزان واقع است. این ستاره تنها 30درصد خورشید سنگینی دارد و 50بار از آن کم‌نورتر است.  جالب است که کوتوله‌های سرخ فراوان‌ترین ستارگان کهکشان راه‌شیری هستند! هشتاد ستاره از نزدیک‌ترین همسایگان خورشید به‌این دسته تعلق دارند.

خاویر بون‌فیلس، دیگر عضو این گروه تحقیقاتی که در دانشگاه لیسبون فعالیت دارد، می‌گوید: کوتوله‌های سرخ بهترین هدف برای جستجوی سیارات کم‌جرم و دارای آب مایع  هستند. این ستارگان نور کمتری از خود ساطع می‌کنند و بنابراین کمربند حیات به‌مراتب به ستاره مرکزی نزدیک‌تر است. چنین سیاراتی را می‌توان به‌سادگی به روش سرعت شعاعی که موفق‌ترین روش در شکار سیارات فراخورشیدی است، شناسایی کرد.

دو سال پیش، این گروه توانست سیاره 15بار سنگین‌تر از زمین را در اطراف این کوتوله سرخ کشف‌کند، این سیاره که شباهت زیادی به نپتون دارد، هر 5روز و 10ساعت یک‌بار به‌دور ستاره مرکزی دوران می‌کند. آن‌زمان هم اخترشناسان نشانه‌هایی دال بر وجود سیاره‌ای دیگر در این منظومه یافته بودند، اما این‌بار با اندازه‌گیری‌های جدیدتر نه‌تنها توانستند این ابرزمین را شناسایی کنند، بلکه علایمی واضح از حضور سیاره‌ای دیگر با 8 برابر جرم زمین که هر 84 روز گردش خود را کامل می‌کند، بدست آورند.

اما عامل موفقیت این گروه در یافتن همزاد زمین، توانایی‌های منحصربه‌فرد هارپس، حسگر پیشرفته تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه اروپا است که به جستجوگر بسیار دقیق سیارات به‌شیوه سرعت شعاعی نیز مشهور است. این ابزار حتی توانایی اندازه‌گیری سرعت‌هایی کم‌تر از 1 متر بر ثانیه (3.6 کیلومتر بر ساعت) را نیز دارا است.

چهره سه بعدی بر سطح مریخ

 

 

عینک های قرمز/ آبی خود را بر چشم زده و به تپه ای که در وسط تصویر است نگاه کنید. درست است! تصویری از صورت انسان را از این تپه مشاهده می کنید، تصویری که در سال 1976 در ناسا انتشار یافت. این عکس زیبا از ترکیب عکسهای دو مدارگرد مریخ یعنی MRO و MGS حاصل شده است. این تصویر زیبا جزئیاتی از ناهمواری های تپه ای منفرد بر روی مریخ را نشان می دهد که به روش سه بعدی سازی به گونه ای بسیار دقیق آنها را مشاهده می کنید.

 

*****

منبع: سایت رسمی مجله نجوم

دانشمندان در آستانه کشف راز بازوهای مارپیچی

 اخترشناسان ممکن است بتوانند با استفاده از مشاهدات فضایی به راز 45 ساله بازوهای مارپیچی کهکشان ام106 پی ببرند. گروهی از دانشمندان دانشگاه مریلند آمریکا با کمک مشاهدات رصدخانه ایکس‌ام‌ام-نیوتن آژانس فضایی اروپا، رصدخانه اشعه ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا به نتایج جدیدی در رابطه با این کهکشان دست یافته‌اند. ام106 (که با نام ان‌جی‌سی 4258 نیز شناخته می‌شود) یک کهکشان مارپیچی با فاصله 5/23 میلیون سال نوری از زمین است که در صورت فلکی کینز وناتیسی قرار دارد. پیش از این در تصاویر نور مرئی مشاهده شده بود که دو بازوی مارپیچی از هسته نورانی کهکشان بیرون آمده است. در حقیقت این بازوها شامل مجموعه‌ای از ستارگان جوان و نورانی هستند که نور آنها گازهای اطراف را روشن می‌کند. اندرو ویلسون، یکی از دانشمندان این پروژه، در مورد یافته‌های جدید اظهار کرد در تصاویر اشعه ایکس و رادیویی، دو بازوی مارپیچی دیگر نیز در کهکشان مشخص است که منظره‌ای شبح‌مانند را میان دو بازوی اصلی ایجاد می‌کند. این بازوهای غیرمتعارف بیشتر از گاز تشکیل شده‌اند. طبیعت این بازوها از زمان کشف آنها در اوایل دهه 1960 به عنوان یک معما برای دانشمندان باقی مانده بود، اما با استفاده از مشاهدات سه‌گانه اخیر، این فرضیه که بازوها مربوط به نواحی گازی هستند که توسط امواج شوک به دماهای بسیار بالا رسیده‌اند، تأیید شد .

*****

منبع: سایت سازمان فضایی ایران